ანოტაცია: წინამდებარე წერილში საუბარია ერთი პოლიტიკანსა და ცრუ ერისკაცზე.
ფაილის მოცულობა – 7 გვ.
ყონყლოყინე ზ. ჩათლახურდიას საქართველო იცნობს, როგორც ხელმოცარულ, მეროჭიკე პოლიტიკოსს. ხალხი იცინის მის ერისკაცობაზე და ანეკდოტებს ჰყვება. ბოლო საპარლამენტო არჩევნებისას ყონყლოყინე დავით თარხან-მოურავთან მიხოხდა და მას ეამხანაგებოდა პარლამენტში მოხვედრის მიზნით. არჩევნებამდე ის მიმტკიცებდა, რომ თარხან-მოურავი რუსეთის აგენტია და „პატრიოტთა ალიანსი“ კი რუსული პროექტი იყო. თარხან-მოურავთან მისვლით შენ კიდევ ერთხელ სცნობ შენი მამის დამამხობელთა სიმართლეს. თუ ასეა და მე რას ვირჯებოდი ზვიადის დასაცავად ამდენი წელი? შენი მამის მტრებთან სურათებს იღებ, კულტურულობ და დიპლომატობ. ადრე ყონყლოყინემ თარხან-მოურავის ჩემეული კრიტიკა თავის გვერდზე გააზიარა ფეისბუკში და ის მეთანხმებოდა იმაში, რაც მასზე დავწერე. 2007 წელს ყონყლოყინე ოპოზიციონერობდა, ბოლოს სააკაშვილს შეუთანხმდა, მისგან თანამდებობა მიიღო და უცხოეთში წავიდა. არჩევნების დრო კიდევ მოვა და სად მიფორთხდება ყონყლოყინე, ეშმაკმა უწყის. კარიერის გამო ის თავის მამის ძვლებს გაყიდის და ამავე დროს მისი საქმის გამგრძელებლად ასაღებს თავს, ხუნტას ამხელს და კანონიერი ხელისუფლების აღდგენაზე ბჭობს. როგორც მელა უტრიალებს საქათმეს, ეგრეც ყონყლოყინე უტრიალებს პარლამენტს. ფულისა და სახელოს შოვნაზეა დაგეშილი ყონყლოყინე. მეგრული პროვინციალიზმით დაბრმავებულთ კი ის ერისკაცად მიაჩნიათ. ის ყველგან ამას ამბობს, რომ მას გავლენიანი მტრები ებრძვიან. ვთქვათ, მოხვედრილიყო ყონყლოყინე პარლამენტში ან 2004 წელს, ან ახლა. რას გააკეთებდა? რას შეცვლიდა? რა აზრი აქვს საქართველოში ზვიადის დროის ხელისუფლების აღდგენას? რა სადმე გამოსაჩენი დასი ესაა? Continue reading “ყონყლოყინე”
თერიონის ვარდი 